Recensie: Collateral Beauty

Collateral Beauty is één van de films die ik in december al in de bioscoop had willen zien, maar dat kwam er steeds niet van. Zondagavond had ik eindelijk tijd om deze film te gaan bekijken in de bioscoop.


Plot

Een succesvolle New Yorkse reclameman (Will Smith) raakt door een tragedie diep in de put. Terwijl zijn vrienden zich ernstig zorgen maken om zijn welzijn, probeert hij antwoorden te krijgen vanuit het universum door brieven te schrijven naar Liefde, Tijd en Dood. Pas op het moment dat er onverwacht persoonlijke reacties komen op zijn brieven, begint hij langzaam te begrijpen hoe deze elementen met elkaar verbonden zijn in het leven en ontdekt hij dat er zelfs in tijden van groot verlies ook mooie momenten van betekenis en schoonheid kunnen zijn.

Collateral Beauty

Collatoral Beauty heeft een emotioneel plot. Elk verhaal dat begint met het overlijden van een zesjarig-meisje, is geen leuk verhaal. Ik vond het wel een heel mooi verhaal. Howard (gespeeld door Will Smith) is diep geraakt door de dood van zijn dochter en hoewel hij twee jaar verder is, krijgt hij niets uit zijn handen en sluit hij zich af voor de wereld om zich heen. Ook zijn vrienden en collega’s kunnen hem niet bereiken.

Het bedrijf waar Howard en zijn partner Whit zo hard voor gewerkt hebben, dreigt ten onder te gaan en ze willen graag ingrijpen. Wanneer zijn collega’s er achter komen dat Howard brieven schrijft naar de Dood, de Tijd en de Liefde, ondernemen ze actie. Ze zorgen ervoor dat Howard antwoord krijgt op zijn brieven. Hoewel zij zelf niet direct verandering zien in het leven van Howard, gebeurt er wel degelijk iets.

Gedurende de film zie je hoe Howard zijn verdriet steeds meer onder ogen gaat zien. Hij bezoekt een steungroep voor mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt en daar ontmoet hij Madeleine. Hij neemt haar in vertrouwen en laat steeds een beetje meer los.

Howard is overigens niet de enige die iets kan leren van de Dood, de Tijd en de Liefde. Ook Whit, Claire en Simon nemen een stukje wijze raad mee in hun eigen leven. Dit geeft de film nog meer diepgang. Je leert alle personages kennen.

Tegen het einde van de film vallen er allerlei puzzelstukjes op zijn plaats. Of het bedrijf gered kan worden en of Howard zijn leven weer oppakt, ga ik niet verklappen. Wel vond ik het einde verschrikkelijk mooi. Toen ik door had hoe het af zou lopen, liepen de tranen over mijn wangen. Zo mooi vond ik het. Voor mijn gevoel klopte de film ook helemaal.

Conclusie

Collatoral Beauty heeft me heel diep geraakt, het verhaal heeft flink wat emotie bij me los gemaakt. Ik huil vaker bij films, maar dit verhaal zal ik niet snel vergeten. Los van het verhaal, worden de personages ook nog eens neergezet door fantastische acteurs. Ik heb zelf eigenlijk niets aan te merken op deze film en omdat ik daarnaast met een wow-gevoel de zaal verliet, geef ik hem dan ook vijf sterren.

Film informatie

Titel:Collateral Beauty
Regie: David Frankel
Cast: Will Smith, Edward Norton, Keira Knightley
Speelduur
: 97 minuten
Releasejaar
: 2016
Oordeel: ★★★★★

The following two tabs change content below.

Roxanne

Redacteur at Filmgeek
Roxanne gaat door het leven als mama, blogger en freelance tekstschrijfster. Ze heeft communicatiemanagement gestudeerd op de Hogeschool Utrecht en studeerde af in 2013. Ze houdt onder andere van lezen, schrijven, muziek en katten. Haar favoriete film genres zijn drama, romantiek en comedy.

Latest posts by Roxanne (see all)

3 thoughts on “Recensie: Collateral Beauty

Leave a Reply