Vorige week ging ik op Netflix op zoek naar nieuwe series voor op mijn lijstje. Ik kwam Working Moms tegen. Het eerste seizoen van deze serie is in 2017 uitgekomen, maar ik had er nog niet van gehoord. Een comedy over een groep jonge moeders die weer aan het werk gaan, dat klonk interessant. Ik was benieuwd of ik dingen zou herkennen en begon te kijken. Inmiddels heb ik de eerste drie afleveringen van Working Moms gezien en ik deel mijn eerste indruk met jullie.
Working Moms
De serie gaat over vier dertigers die 8 maanden geleden moeder zijn geworden. Hun zwangerschapsverlof zit erop en ze proberen alle ballen hoog te houden voor hun gezin, werk en andere sociale verplichtingen. Dit gaat niet altijd zoals gepland.
De serie laat allerlei herkenbare dingen zien waar moeders mee te maken krijgen. Zo zie je hoe Kate de draad weer op probeert te pakken op het werk, terwijl ze een aantal nieuwe, ambitieuze (en mannelijke!) collega’s heeft gekregen tijdens haar verlof. Frankie heeft last van symptomen van een post partum depressie, maar probeert zich er doorheen te lachen en worstelen zonder hulp te zoeken. Anne blijkt opnieuw zwanger te zijn, terwijl haar tweede kindje pas 8 maanden oud is. En als laatste maak je kennis met Jenny die eigenlijk helemaal niet terug wil naar haar oude werk.
De thema’s zijn misschien hier en daar heftig, maar het wordt niet echt zwaar of dramatisch. Alles wordt op een luchtige manier besproken en er valt genoeg te lachen. Ik kwam niet meer bij toen Kate boos werd op de wandelwagen, omdat ze het ding niet in elkaar gevouwen kreeg. Hoe vaak heb ik zelf niet staan schelden op dat ding! Ook krijgen de moeders te maken met de meningen van anderen die ze met liefde voorzien van ongevraagd advies over hoe ze hun kind op moeten voeden of welke voeding beter is. Ze moeten dealen met hun partner, werkgevers, kolven op plekken waar je dit misschien niet zou willen doen, vervelende babysitters en noem het maar op. Herkenbaar? Echt wel!
Doorkijken of stoppen
Ik zeg doorkijken. Ik vind het een vermakelijke serie en het is een fijne manier om even te ontspannen. De afleveringen duren korter dan een half uur, dus je kunt het gemakkelijk even tussendoor kijken. Dat is als moeder wel fijn, want ik heb helaas niet altijd tijd om series te bingewatchen zoals vroeger.
Latest posts by Roxanne (see all)
- Recensie: Cry Wolf - October 12, 2021
- We are who we are - May 20, 2021
- Recensie: The Investigation - April 13, 2021
Het is een amusante serie, maar het wordt er niet beter op. Het wordt steeds karikaturaler.
Ja in sommige gevallen moet een serie niet te lang doorgaan. Voor nu vind ik het wel vermakelijk in elk geval.