De zomervakantie is nog in volle gang en dit merken wij aan het aantal artikelen dat we kunnen plaatsen. Vorige week stelden wij op Facebook de vraag of er mensen interesse hadden in het schrijven van een (eenmalige) recensie voor Filmgeek. Vandaag posten wij een gast recensie van blogger Liesbeth.
*****
Om eerlijk te zijn, ben ik geen grote fan van ‘oude films’ en al evenmin van ‘niet-Engelstalige’ films. Met als enige reden dat ik de actie, effecten en moderne technieken van recentere films erg apprecieer. Op mijn liefde voor hedendaagse films heb ik één uitzondering gemaakt. En wat voor één. La Vita è Bella.
Plot
Italië, 1939. Guido, een grote levensoptimist is verliefd op Dora, die als bruid beloofd is aan een fascistische bureaucraat. Zoals in een sprookje ontvoert Guido zijn geliefde op de dag van haar verloving. Vijf jaar later krijgen ze een zoon. Intussen is in Italië de rassenwet in werking getreden en wordt Guido – omdat hij een jood is – samen met z’n zoon naar een concentratiekamp gedeporteerd. Omdat de levens omstandigheden in het kamp erbarmelijk zijn, is Guido vastbesloten zijn zoon tegen alles en iedereen te beschermen. Hij slaagt erin zijn angst te overwinnen en zijn gevoel voor humor te laten zegevieren. Tegen iedereen die het wil horen, vertelt hij dat het leven, ondanks alles, wondermooi is!
La vita è bella
De eerste scène van de film zet de toon voor de rest van de film. En dat is een vrolijke toon. De film vertelt het verhaal van de onstuitbare Guido Orefice (gespeeld door Roberto Benigni – hoofdacteur én regisseur) die alles op alles zet om zijn liefde-op-het-eerste-gezicht ‘zijn ‘principessa’ (gespeeld door Nicoletta Braschi) haar hart te veroveren. Dit is geen kinderspel gezien ze op het punt staat te trouwen met iemand anders. Alles lijkt goed te komen, als we 5 later geforward worden. Inclusief het uitkomen van zijn droom als boekhandelaar, hun 5 jarige zoon (vertolkt door Giorgio Cantarini) en een gelukkig bestaan samen met zijn ‘principessa’.
Nochtans is het een intrieste film. Op een dag komt ‘principessa’ thuis om een leeg en beroofd huis aan te treffen. Haar Joodse man en hun vijfjarige zoon werden -net als alle andere Joden van het drop- afgevoerd naar de concentratiekampen. Hoewel zijzelf niet-Joods is, wil ze geen afstand doen van haar gezin en gaat mee op de trein richting hel. Daar aangekomen wil Guido zijn zoon de vreselijke waarheid van de kampen ontzien door van het hele gebeuren een spel te maken met hele strenge spelregels. Ze moeten hard werken om het spel te kunnen winnen en iedereen moet meedoen. Echt iedereen. Dat geeft een bittere, wrede en tegelijk moedige toon aan de hele film. Hartverwarmend en zeker de moeite waard. Zelfs als je niet houdt van niet-Engelstalige of ‘oude’ films.
Gewonnen prijzen
- Oscar voor niet-Engelstalige film in 1998
- Oscar voor beste acteur (Roberto Benigni) in 1998
- Oscar voor beste filmmuziek in 1998
- David di Donatello (“Italiaanse Oscars”) in 1998
- “Prijs van de Jury” van het filmfestival in Cannes
- Beste Film en Acteur prijs op het Europese filmfestival
- en nog vele prijzen in 1999
Film informatie
Titel: La vita è bella
Regie: Roberto Benigni
Cast: Roberto Benigni, Nicoletta Braschi, Giorgio Cantarin, Giustino Durano
Speelduur: 122 minuten
Releasejaar: 1998
Oordeel: ★★★★★
Wij bedanken Liesbeth hartelijk voor haar bijdrage! Wil jij meer van haar lezen? Zij is te vinden op haar eigen blog, Facebook en Instagram.
Liesbeth
Latest posts by Liesbeth (see all)
- Recensie: August Rush - August 29, 2016
- Recensie: La vita è bella - August 14, 2016
Dit is zo’n mooie film! Ik hou ontzettend van de Italiaanse taal en in combinatie met dit mooie verhaal is dit een echte aanrader! Heb wel vreselijk gehuild bij deze film…