Sinds deze maand is de serie We are who we are te zien op MyLum. Dit broeierige coming-of-age-drama gaat over twee jongeren die, anders dan de titel doet vermoeden, nog moeten worden wie ze zijn. In deze persoonlijke zoektocht vinden de twee Amerikaanse tieners Fraser en Caitlin, die op een militaire basis in Venetië wonen, elkaar en ontstaat er een hechte vriendschap.
We are who we are
In de zomer van 2016 verhuist Fraser Wilson met zijn moeders, beiden officier in het Amerikaanse leger, naar een legerbasis in Venetië. Fraser is een in zichzelf gekeerde, excentrieke puber die maling heeft aan strikte omgangsvormen. Hij lijkt erg onverschillig, luistert graag en veel naar muziek en observeert zijn omgeving. Op school raakt hij in de ban van de mysterieuze Caitlin, die twijfelt over haar genderidentiteit. Ze laat zichzelf, als ze niet bij haar familie is, aanspreken als Harper.
De serie start langzaam op. In de eerste twee afleveringen maak je om de beurt kennis met Fraser en Caitlin. Fraser arriveert in Italië met zijn moeder en haar vrouw. Hij gaat op verkenning uit en maakt kennis met Britt en de vriendengroep waar ook Caitlin bij hoort. Caitlin komt uit een traditioneel gezin met strenge ouders. Als Fraser haar buiten de legerbasis tegenkomt, ontdekt hij haar geheim. Het geheim van ‘Harper’ is veilig bij Fraser en zo ontstaat er een vriendschap tussen deze twee tieners, die ieder op hun eigen manier worstelen met hun plek in het leven.
Het is mooi om te zien dat de personages in deze serie zo divers zijn. Zowel bij de volwassen personages als bij de tieners zie je dat er verschillende relaties en seksuele voorkeuren zijn. Bij Caitlin / Harper gaat dit nog een stapje verder, omdat je ziet dat zij echt twijfelt aan haar genderidentiteit. De serie laat (in mijn optiek) in het midden of zij zich meer identificeert als non-binair of dat ze zich eigenlijk meer man voelt dan vrouw. Dit doet echter niets af aan het feit dat Caitlin op zoek is naar wie zij (of hij) nu eigenlijk is en dat het ook pijnlijk duidelijk wordt dat dit door haar familie niet geaccepteerd wordt. Ik denk dat het belangrijk is dat hier op televisie aandacht aan besteed wordt.
Los van dit alles, zien we eigenlijk ook een hele normale groep tieners die typische tienerstreken uithalen. Van stiekem roken en drinken, tot er tussenuit knijpen terwijl dit eigenlijk niet mocht van hun ouders. Het zijn gewone jongeren die een hectisch leven leiden en constant verhuizen voor het werk van hun ouders. Ze zijn af en toe lekker opstandig en daarnaast dus echt op zoek naar wie zij nou zijn. Toen ik de laatste aflevering keek, bleek dat ik een aantal personages in aflevering één heel anders had ingeschat. Dat vond ik zelf een mooie eye-opener.
Latest posts by Roxanne (see all)
- Recensie: Cry Wolf - October 12, 2021
- We are who we are - May 20, 2021
- Recensie: The Investigation - April 13, 2021